Borneo II

Hoi allemaal,

De trip zit er helaas bijna op. In het begin was het heerlijk om deze blogs te schrijven. Al die indrukken van je afschrijven en delen met het thuisfront. Nu kost het me steeds meer moeite om achter de computer te kruipen. Vooral als de andere keuze is om op een perfect bountystrandje met een groep backpackers te chillen en een fruitcocktailtje weg te slurpen. Uiteraard die ik dit met alle liefde voor jullie en schrijf ik graag nog over de erg gave dingen die ik gezien en meegemaakt heb in Borneo!

Tijdens de reis naar Sandakan ben ik best geschrokken van de omvang van de palmolie-industrie op dit eiland. Eerst hebben Westerse en Chinese organisaties ongeveer het hele eiland leeg gekapt. Vervolgens hebben vooral de Chinezen de 'waardeloze' grond vol geplant met palmbomen. Om ter plekke te zien hoeveel onze 'westerse' maatschappij vernietigt, is toch best droevig!

21-09-2009 Sandakan
Gezien de aanwezige spierpijn hebben Steve en ik een dagje gerelaxt. Sandakan is maar een saaie stad en ik heb mijn tijd nuttig besteed door jullie over Mount Binakalu te schrijven.

22 / 23 / 24 -09-2009 Homestay familie Osman, Kinabatangan rivier.
Vrijwel alle toeristen kiezen voor een luxe accommodatie aan de Kinabatangan rivier. Jammer, want wat een avontuur hebben wij meegemaakt zeg! Deze rivier staat bekend voor haar vele wildlife en het is moeilijk om een accommodatie te vinden. Tijdens de beklimming van Mount Kinabalu hebben we positieve verhalen gehoord over een homestay bij Osman en zijn familie. Dus bewust gekozen om het avontuur op te zoeken en onze luxe accommodatie in te ruilen voor een homestay. Steve had een hele waslijst met vragen opgesteld (van, is er een douche? t/m krijgen we hamburgers?). Dit impliceerde of Steve het totaal niet vertrouwde. Uit respect en vertrouwen naar de familie van Osman heb ik deze vragen niet gesteld. Soms moet je mensen gewoon vertrouwen. Steve had hier wel moeite mee, maar goed we hebben al onze gegevens etc. achtergelaten bij ons vorige hotel. Tijdens ons transport die kant op kwamen we tot het besef dat het een behoorlijke gok was. We hebben alleen een locatie aan de snelweg afgesproken en daar werden we dan ook gedropt.
Stonden we dan in 'the middel of no where'. Na een tijdje kwam er een klein 'Mister Bean' autootje aanrijden. Het was Osman en een vriend. Eerst moesten wij erin en vervolgens onze backpack op schoot. We konden dus niks meer zien dan de stofwolk achter de auto. Dat je een Suzuki Alto op twaalf kratjes bier kan zetten wist ik nog van mijn studententijd. Maar dat die dingen ook off road kunnen, wist ik echt niet!

Wij zaten in een dorpje als enige toeristen, puur natuur en tussen de locale bevolking. Dus midden in de jungle. Het leek het einde van de wereld, zo afgelegen. Maar oh wat rustgevend! Osman woont met zijn gezin van vijf dochters en een zoon in een eigen gemaakt houten huis aan de rivier. Vooral de tweeling van twee jaar oud zijn erg schattig. Osman woont twintig jaar in dit dorp als visser en kon ons alles vertellen over de natuur!
Wij werden op een bescheiden, maar hartelijke manier ontvangen. Ik vond het erg leuk om gewoon te eten wat de jungle ons brengt en mee te maken hoe de mensen hier leven. In de avond hebben we veel world issues met Osman besproken. Interessant om te horen hoe men hier denkt over de rest van de wereld. Steve maakte helaas een slechte indruk met al zijn vragen over de planning, het eten en vervoer. Hij wilde alle touwtjes strak in handen houden. Op het eind zei Osman zelfs tegen mij: "Maik, I enjoyed with you. You can visit my family whenever you want, but never ever bring always fighting George Bush again". Steve had niet echt door dat zijn aanwezigheid niet echt gewaardeerd werd en heeft zich volgens mij vermaakt. Hij heeft ADHD en alles moet geregeld zijn, proberen uit te leggen aan Osman, maar hij snapte het gewoonweg niet.

In de drie dagen bij Osman hebben we erg veel gedaan. De eerste dag zijn we in de middag op een riviercruise geweest. De volgende dag hebben we een ochtend, middag en avondcruise gedaan. Verder hebben we de Gomantong Caves bezocht.

Er is ons meerdere malen verteld dat je geluk moet hebben om dieren in het wild te zien. Soms zien mensen een week lang alleen een stel apen. Maar ik kan jullie vertellen, geluk hadden we! Tijdens de eerste cruise was het meteen raak. Na wat kleine aapjes, vogels, en '*dutchman*' gezien te hebben, stond er plotseling een groep van dertig wilde olifanten aan de rivier. Erg mooi om te zien.
Al snel kwamen de grote toeristenboten aan. Deze waren volgepakt met zo'n twintig toeristen die elkaar amper de mogelijkheid gaven een foto te nemen. Om eerlijk te zijn voelde het wel erg gaaf om met zijn tweeën een even grote boot te hebben. Vooral de twee overdreven Amerikaanse dames van Mount Kinabalu konden hier weinig waardering voor opbrengen. Hun blik richting ons was meesterlijk grappig! Maar goed het ging deze tocht om een ander diersoort.
Osman baalde van de grote groepen toeristen. Hij kon ons hierdoor niet dichter bij de kudde olifanten brengen. Voorbeeld doet volgen, laten we maar zeggen. Osman is wel alleen richting de olifanten gelopen en heeft het gras weggeduwd, zodat wij een betere foto konden nemen. Andere toeristengidsen gaven aan dat die Osman gek was. Veelte gevaarlijk. Later die avond legde hij uit dat hij veel ervaring heeft met deze kudde. Hij is namelijk maandelijks een gids voor Japanse wetenschappers die onderzoek doen naar die beesten. Die wetenschappers willen alleen met Osman de jungle in!

De volgende ochtend gaven we aan dat we graag Oerang Oetangs wilde zien. Osman nam ons mee op zijn boot en weer zagen we erg veel mooie dieren. Osmans aandacht ging echter meer uit naar het zoeken van een Oerang Oetang. Plotseling versnelde hij behoorlijk met zijn boot. Vanaf een afstand zagen we een erg groot mannetje in de bomen rondslingeren op zoek naar fruit. Het zijn net mensen. Prachtig om te zien hoe pietlutterig dat dier zijn fruit aan het uitzoeken was. Gezien zijn grote wangen was het dier al rond de twintig jaar oud. Ons geluk kon niet op. Sommige mensen zoeken weken om zo'n beest in het wild te spotten. Osman wilde het avontuur wat groter maken en legde ons uit hoe te gedragen als je op vijf meter afstand van het dier staat. We sprongen van de boot en gingen opzoek naar de Oerang Oetang. Met onze kapmessen baande we een weg door de jungle, geen idee of het dier zich voor, achter of boven je schuil houdt. Moet toegeven dat ik het erg spannend vond. Het hield zich zo goed schuil dat we het niet konden vinden.

Dan denk je dat dit het mooiste van de trip was. Nee hoor, het lijkt wel of Osman die beesten ruikt! Toen we naar de grotten reden ging het autootje vol in de ankers. Osman zag dus weer een Oerang Oetang. Voor ons is het in de eerste instantie onmogelijk om zo'n dier te vinden. Uiteindelijk hebben we dus nog twee Oerang Oetangs gezien.

In de Gomantong grotten leven talloze zwaluwen, die hun nesten tegen de wanden van de grotten hebben gebouwd. Die nesten worden verzameld, waarbij men lange bamboestammetjes gebruikt om naar boven te klimmen, wat er zeer gevaarlijk uit ziet. Het is zo hoog dat je ze op de foto amper ziet. Die nesten zijn ook een basis voor de bekende vogelnestjessoep, een oude specialiteit uit de Chinese keuken.
In deze grot leven zo'n drie miljoen vleermuizen. Deze produceren zoveel poep dat de grot bezaait is met anderhalve meter poep en alles wat erin woont. Dat er veel in woont kwamen we op een erg onsmakelijke manier achter. Een jong vogeltje viel uit haar nest in de poep. En de grond begon daadwerkelijk te bewegen. Binnen enkele seconden werd het vogeltje opgepeuzeld door honderden kakkerlakken en andere insecten. Als je op de grond spuugde gebeurde overigens hetzelfde.

De nachtcruise was super. Het was pikke donker en overal om je heen zag je omweer van de hitte. Je weet niet wat je kunt verwachten. Maar een ding is zeker, de beesten die je in het water hoort plonzen zijn krokodillen. Toen we een stukje op de rivier zaten en de lamp uit ging had ik echt even een 'geluksmomentje'! De melkweg had ik nog nooit zo duidelijk gezien en het witte felle licht van de omweer gaf een prachtig effect. Verder hebben we een aantal actieve krokodillen en fel gekleurde vogeltjes gezien.

De homestay was dus helemaal top! Echt geweldig hoeveel dieren wij hebben gezien. Van kleinste eekhoorn ter wereld tot Oerang Oetangs, krokodillen, gibbons, slangen, hornbills, Dutchman monkeys, hagedissen etc. etc.

Tjeee, wat was ik blij met mijn nieuwe camera met extra zoomlens! Was dus de enige die echt goede foto's had.

Steve gaat duiken in Sipedan. Ik naar Kuala Lumpur en dan het relax eiland Bali! We hebben afscheid genomen en afgesproken een biertje te gaan drinken in New York. Steve woont namelijk in NY Manhathan, waar ik zelfs met oud en nieuw welkom ben.

Kus en een knuffel,

Maik

** Oh ja, voor de geïnteresseerde. De Dutchman is vernoemd naar de Nederlandse kolonisten. Die net zo als de aap een grote neus, een witte huid met rode (verbrande) bovenkant hebben. De meeste locals hebben dan ook erg veel schik als je jezelf voorstelt als Dutchman.