Cambodja

08-08-2009 Saigon - Phnom Pehn
Met de bus bij Chau Dok, de grens van Cambodja over gegaan. Je merkt direct een verschil met Vietnam. Er wordt namelijk niet meer getoeterd! Joehoe!
Wat mij ook opviel is dat in dit deel van Cambodja geen bergen te bekennen zijn. Tot aan de horizon zie je rijstvelden met enkele hoge bolvormige palmbomen als afwisseling. In deze rijstvelden zijn veel mensen aan het ploeteren. Vaak worden zij vergezeld door een waterbuffel. Dit is voor mij weer een nieuw landschap van Azië en erg mooi om te zien!

09-08-2009 Phnom Pehn
In de ochtend de Killingfields en daarna de Toual Sleng (S-21) gevangenis bezocht. Eigenlijk best slecht dat ik zo weinig wist van de geschiedenis van Cambodja. Echt ongelofelijk wat hier gebeurt is. Tuurlijk zie en hoor je er wel eens wat over de Kmerh Rouge. Dat het zo groot is geweest, wist ik niet. Voor diegene die het interessant vinden, heb ik hieronder kort proberen te omschrijven wat hier heeft plaatsgevonden en waar ik dus in twee dagen met foto's, musea etc. ben geconfronteerd.

Tijdens de Vietnam-oorlog is Cambodja zwaar gebombardeerd door Amerikanen die de Ho Chi Mihn-route als doel hadden. Cambodja was na Laos zelfs het zwaarst gebombardeerde land in Zuidoost-Azië. Hiermee dreven ze de plattelandsbevolking van Canbodja in de armen van de anti westerse Pol Pot. Onder leiding van Pol Pot is de Ultra Communist Party Kmerh Rouge (Rode Kmerh) aan de macht gekomen. Wat daarna is gebeurt is echt vreselijk.
Steden moesten verdwijnen en iedereen moest boer worden. Geld, onderwijs, godsdienst en privébezit werden afgeschaft. Huwelijken werden voortaan gearrangeerd en kinderen werden gescheiden van hun ouders. Personen die niet meewerkten werden omgebracht. Ook intellectuelen en academici werden gedood, waarbij het dragen van een bril of het spreken van een vreemde taal iemand tot verdachte maakte. De steden werden ontruimd en bevolking werd gedwongen om te verhuizen naar het platteland, waar ze in collectieve boerderijen, onder een slavendrijversregime en een minimaal rantsoen, moesten werken. Ook werd het eenvoudige zwarte tenue ingevoerd dat iedereen diende te dragen. Vele mensen (monniken, leerkrachten, artsen, ambtenaren, militairen, intellectuelen, ...) werden geëxecuteerd. Vaak zonder enige reden of voor lichte vergrijpen. De familie werd afgeschaft. Slechts "Angkar" bepaalde wie zich met wie mocht voortplanten en voedde de kinderen die hieruit voortkwamen op. Zelfs woorden als "vader" en "moeder" mochten niet meer gebruikt worden. Ze oefenden dus een waar schrikbewind uit en vermoordden circa 2 miljoen mensen. Dit was ongeveer 25% van de Cambodjaanse bevolking. Door de hongersnood is uiteindelijk 1/3 van de bevolking in die tijd omgekomen.

Killing Fields
Choeung Ek, ook wel de killing fields geheten, ligt een paar kilometer buiten Phnom Pehn in een boomgaard. Veel mensen uit de stad werden hier naar toe gebracht en als slachtvee omgebracht. Om kogels te sparen, sloeg men kinderen dood tegen een boom en ouderen doodde men door met werktuigen de achterkant van het hoofd in te slaan. Ook doodbloeden werd veel toegepast. Minimaal 17.000 mensen zijn hier omgebracht.

Uiteraard was het erg imponerend om hier rond te lopen. In een monument, een witte toren met glazen ramen liggen 8000 schedels, gesorteerd naar kinderen/volwassenen en man/vrouw. Sommige graven zijn slechts half afgegraven en men kan de restanten van mensen en kleding er in zien liggen. De bordjes "Don't walk through the massgraves", maken het helemaal luguber.

Tuol Sleng-museum.
Oorspronkelijk was dit een middelbare school, maar de Rode Khmer maakte er een gevangenis en martelcentrum van. Het had als codenaam S-21. De galerijen zijn versperd met prikkeldraad om te voorkomen dat wanhopige gevangenen zelfmoord zouden plegen door naar beneden te springen. Er hangen honderden foto’s van mensen die hier gevangen zijn gehouden of naar de Killingfields zijn gedeporteerd. Behoorlijk aangrijpend om al deze foto's en martelwerktuigen te zien.

Ik wist trouwens niet dat de 'beroemde' killingfields, 'maar' een van de vele massagraven is in dit land. Schrok er behoorlijk van toen ik in een landkaart met massagraven de aantallen zag!

Na een bezoek aan het S-21 genocidemuseum en de Killing Fields zou je bijna vergeten dat Phnom Penh eigenlijk een vrolijke stad is. Na het bezoek aan het museum ben ik naar het paleis geweest. ’s Avonds is de boulevard langs de rivier hartstikke gezellig. Cambodjanen flaneren hier met de hele familie en gaan in het park voor het paleis picknicken. Aan de boulevard heb ik dan ook een terrasje gepikt. De straatkinderen proberen wel de hele tijd iets aan je te verkopen. Het is soms wel irritant, maar het hoort nou eenmaal bij een arm land.

10-08-2009 Phnom Pehn - Siem Raep
Van Phnom Pehn in de Zuid Oostelijke hoek van Cambodja naar Siem Raep in het Noord Westen gereden. Oftewel, het land zo ongeveer doorkruist. Vond deze busreis erg leuk! Heb op deze manier best veel van het land gezien. Het landschap is mooi. Tot aan de horizon kijk je uit over de rijstvelden, met daartussen de typische palmbomen. Overal zie je mensen hard aan het werk. Ook kun je goed zien dat Cambodja een land is met veel armoede. In de avond ben ik met een Tuk Tuk al een kijkje gaan nemen bij Angkor. Hier heb ik de hoogste tempel beklommen. Er was helaas geen geweldige zonsondergang, maar wel een mooi uitzicht over Cambodja. Daarna heb ik de erg aardige Tuk Tuk chauffeur aangeboden om iets te gaan drinken in een erg sfeervol straatje vol met restaurantjes en barretjes.

11-08-2009 Siem Raep en Angkor Wat
Ten noorden van Siem Raep liggen de tempels van Angkor. Dit is een oude, ommuurde stad met indrukwekkende toegangspoorten. Ten westen en ten oosten lagen enorme rechthoekige waterreservoirs, die de stad van water voorzagen en dienden voor irrigatie van het land. De stad ligt midden in de semi-tropische bossen. Hier heb ik een dagje met de Tuk Tuk chauffeur rondgebracht. Het voelt best apart als je door de bossen langs de grote reservoirs en tempels rijdt.

De grootste en bekendste tempel is Angkor Wat. Het silhouet van deze tempel is het symbool van Cambodja en staat prominent op de Cambodjaanse vlag. Het gaf bijna een magisch gevoel om hier rond te lopen.

Centraal in de stad ligt de Bayon. Van een afstandje ziet deze tempel eruit als een donkere chaotische stapel stenen. Dat komt doordat deze tempel maar liefst 54 torens heeft. Elke toren bestaat uit mysterieus glimlachende gezichten in de vier windrichtingen. Best bijzonder!

Ten noorden van Angkor Wat ligt Angkor Ta Prohm. Deze tempel is bekend door de vegetatie die op, over en door de tempel groeit. Deze tempel is niet gerestaureerd en is overwoekerd door de jungle. Het is fascinerend om te zien hoe dikke wortels van enorme bomen zich een weg hebben gebaand over en door de stenen. De meest gefotografeerde boom is die waar Angelina Jolie in de film Tomb Raider een bloem plukte en naar beneden viel. En ja, ook ik heb naast alle luidruchtige Japanners, hiervan een foto gemaakt. Gelukkig waren ze ook weer erg snel weg voor een nieuwe attractie.

Kon eigenlijk geen genoeg krijgen van deze tempel. Het is er zo mooi, dat ik er denk ik wel tien keer doorheen ben gelopen.

Al lopend door Angkor wordt je wel de hele dag omringd door de bedelende kindjes. Dit kan soms wel storend zijn. Je kunt ze moeilijk allemaal iets geven en vaak probeerde ik maar een leuk praatje met ze te maken.

Het was heerlijk om in deze bosrijke omgeving te vertoeven. De ene tempel is indrukwekkender dan de andere. Een erg mooie ervaring!

Op naar Singapore:
Vind het eigenlijk jammer dat ik een vlucht heb geboekt naar Singapore. In vergelijking met Vietnam had ik hier best een paar dagen langer willen blijven! De vriendelijkheid en de gulle lach van de Cambodjanen is super. Ze maken ook gemakkelijk contact en staan open voor vreemde invloeden. Wat dat betreft zijn Cambodjanen opener dan veel andere Aziatische culturen. Dit in tegenstelling tot de Cambodjaanse geschiedenis, vol van intimidatie, geweld en wreedheden.

Van aangrijpende geschiedenis, armoede, hardwerkende mensen en bedelende kindjes. Tot de mooie natuur, vriendelijke mensen en grootste monument ter wereld. Vond Cambodja een overweldigend land om te bezoeken!

Tot in Singapore.

Groetjes Maik