Laos

12-07-2009 Chiang Mai - Chiang Rai

Om voor Peter een beetje relaxt te beginnen hebben we eerst uitgeslapen en zijn we in de middag gaan chillen in Chiang Mai. Aan het einde van de middag zijn we per bus van Chiang Mai naar Chiang Rai gereisd. Chiang Rai is een klein plaatsje met weinig bijzondere bezienswaardigheden en we zijn alleen wat gaan eten bij een kleine markt.

13-07-2009 Chiang Rai (Thailand) naar Huay Xai (Laos)

Vroeg in de morgen zijn we naar het grensplaatsje Chiang Khong vertrokken. Het regenseizoen is nu echt begonnen en het regende zo hard dat we over de straten tot onze knieen in het water konden staan. Na een busrit van zeven uur kwamen we aan in Chiang Khong. Vanaf daar zijn we per boot de Mekong overgestoken naar Huay Xai in Laos. Dit voelde als een nieuwe stap in mijn reis. Thailand was erg gaaf! Lieve vrolijke mensen, heerlijk eten, mooie natuur en goed georganiseerd. Door de Mekong over te steken liet ik dit symbolisch achter me. Nu kijken wat Laos ons allemaal gaat brengen!

Huay Xai is een klein grensplaatsje dat veelal dient als handelsroute en oversteekplaats voor toeristen. De mensen lijken hierdoor wat stugger en er is niet veel te beleven. Na het regelen van een hotel zijn we het plaatsje maar eens gaan verkennen. Daarbij kwamen we twee Nederlandse backpacksters tegen die ons vroegen mee te gaan naar een Hilltribe genaamd Bang Nam. Daar sta je dan voor een dorpje met houten huisjes met bladerdaken en dieren die overal los rond lopen. Eigenlijk voelde het maar vreemd en we vroegen ons af of je wel zomaar zo’n dorpje in kan wandelen? Onze tuktuk bestuurder wees ons de andere kant van het dorp, waar hij ons zou oppikken en reed weg. Nu moesten we wel. Dit plaatsje staat er enigzins bekend om verpest te zijn door de toeristen en al snel werd duidelijk waarom. Een groepje kinderen zag ons aan het hek staan en kwamen meteen om geld vragen. Al lopend door het dorpje werd de groep steeds groter. Blijkbaar zijn er genoeg buitenlanders geweest die uit ‘liefdadigheid’ deze kinderen snoep, geld, of kleding hebben gegeven. Voor ons voelde het erg onprettig. Soort aapjes kijken. Ondanks het gebedel van kinderen, dat de ervaring domineerde, was het wel mooi te zien hoe deze mensen leefden. De traditionele manier van leven met de natuur en dieren was verder goed te zien.

De Nederlandse backpacksters gingen na een hapje eten slapen. Wij hebben die avond nog informatie ingewonnen over de Gibbon Experience. (Zie Youtube!!) Dit is een jungletrekking waarbij je een groot deel via kabels door de jungle vliegt. Dit leek ons erg gaaf om mee te maken. De enige twijfel was het weer van de komende dagen en het feit dat het een kopie van een soortgelijk iets in Thailand is. Tevens was de tocht volgeboekt en moesten we een extra dag wachten in een saai plaatsje. We twijfelden dus. Toen we nog even een fruitshake aan het drinken waren kwam het antwoord sneller dan verwacht. Peter had namelijk een acute voedselvergiftiging en zoals hij het zelf zei 'Peter muteerde tot Scheter'.

14-07-2009 Huay Xai
De hele nacht is Peter behoorlijk ziek geweest en we hebben dan ook besloten de Gibbon Experience niet mee te doen. Wel zijn we een extra dag gebleven. Toen Peter lag te slapen ben ik het plaatsje en de tempel op de berg gaan bekijken.

15/16-07-2009 Huay Xai – Pak Beng – Luang Prabang
Peter voelde zich afgelopen nacht gelukkig weer een stuk beter, maar helaas was de zware Gibbon Experience geen optie meer. We hebben besloten per slowboot verder te reizen naar Luang Prabang. Dit is een reis van twee dagen over de Mekong. De eerste dag duurde zeven uur waarna overnacht werd in Pak Beng. Daar hebben we heerlijk Indiaans gegeten. Gezien alles op generatoren werkt en er dus geen stroom meer was na tien uur ging het hele plaatsje vroeg slapen. De volgende dag was een zit van negen uur, voordat we in Luang Prabang aankwamen. Dit alles met een lange boot waar zeventig personen op kunnen en er honderd op zaten. Je zit hierbij op Aziaatisch formaat gemaakte harde houten bankjes die voor de effiecientie kaarsrecht zijn. Niet bepaalt ergonomisch dus en op een gegeven moment begrijp je de naam ‘slowboot’. Maar ach, dat hoorde dan ook bij de Maik Experience :-)
De Mekong is op dit deel erg breed en heeft een aparte stroming. Het water is helemaal vlak, geen golven en toch een behoorlijk kolkende stroming. Erg veradelijk dus. De Mekong snijdt hier dwars door een mooi landschap met groen beboste bergen. Een leuke manier om dus naar Luang Prabang te reizen. Dus ondanks dat het soms een beetje ongemakkelijk was, is het een mooie vaart geweest. Gezellig, mooi en relaxt!

Luang Prabang is een pitoresk plaatsje met duidelijk Franse invloeden. Het heeft veel Frans koloniaalse architectuur, gezellige wijncafeetjes en kleine croissanteries. In de avond hebben we hier dankbaar gebruik van gemaakt door bij onze laatste Laotaanse KIP een flesje Chardonay te bestellen. Dit ging voordat we gegeten hadden erg goed. :-) Aangezien alles om 23:00 uur sluit, toch maar snel even iets gegeten en een leuk barretje opgezocht. Toen we voor ons gevoel nog veelste vroeg het cafe uit moesten, werden we op een bowlingcentre geattendeerd die tot laat open zou zijn. Uiteraard zijn we met de tuktuk die kant op gegaan. Het was zo’n belachelijk gebeuren dat we gewoon flabbergasted waren. Allemaal erg jonge zuipende reizigers, TL-verlichting en luidruchtige onverstaanbare muziek. Met name de dronken irritante Britten waren een trieste gewaarwording. Alhoewel je deze helaas in heel Azie te veel tegenkomt.

17-07-2009 Luang Prabang
Vandaag een eigen citytour gemaakt. Voor een volgens de boeken ‘grote werelderfgoed stad’ klopte er iets niet. Volgens ons wordt het allemaal iets groter voorgedaan dan het daadwerkelijk is. Andere toeristen deelden dezelfde mening, dus alleen verwend zijn we niet ;-) De vele leuke restaurantjes, cafeetjes en relaxte sfeer maakt Luang Prabang verder een leuke plaats. Je eindigt alleen daardoor wel weer bij dezelfde bowlingbaan als de vorige dag.

18-07-2009 Luang Prabang
We zijn vroeg opgestaan om met een mountainbike naar een waterval te fietsen. Dit was voor mij een redelijk pittige tour door de bergen. De omgeving was super! Veel kleine dorpjes met verschillende stalletjes langs de weg en prachtige natuur. Na een behoorlijke klim kwam een veel grotere afdaling. Eenmaal aangekomen bij het plaatsje moesten we met een krakkemikkig bootje de Mekong oversteken. De plateau waterval was best bijzonder om te zien en heerlijk om even in af te koelen. Heb er mooie bedriegelijke foto's kunnen maken, want de hoeveelheid toeristen is net niet te zien. Aangezien het al laat was en wij een bus moesten halen hebben we ons erg laf de berg op laten brengen per tuktuk. :-) Gelukkig ook maar want ik werd plotseling behoorlijk ziek. De terugrit heb ik namelijk om de vijf minuten een spontane sanitaire stop gemaakt. Met veel twijfels hebben we in de avond de bus richting Vientiane gepakt.

De busrit
De twijfels waren niet voor niets geweest en de busrit behoeft zelfs een verhaal apart. De bus was Aziatisch klein en fatsoenlijk zitten zat er niet in. Met een extra hoge dosis medicijnen had ik mijn sanitaire behoeftes weten te overmachtigen, maar in ruil daarvoor kreeg ik hoofdpijn, buikkramp en last van mijn longen. Ik wist gewoon niet meer wat ik met mezelf aan moest. In het kleine lage ruim met tassen gaan liggen, leek mij de enige optie. Helaas. Deze lag al vol met Laotianen. Toen ik weer weg liep vroeg een goed Engels sprekende Laotiaan wat er met mij aan de hand was. Hij gaf aan dat er nog ruimte gemaakt kon worden en vroeg de anderen om voor mij een plekje vrij te maken. Daar lag ik dan. Een veel te grote Hollander tussen een groep kleine Laotianen. Ik had inmiddels koorts en jullie zullen dit niet nogmaals van mij horen. Maar zonder deken in een Aircobus, was het best relaxt om knus tussen de mannelijke Laotiaanse medereizigers te liggen. :-S Beetje ongemakkelijk dus. Gelukkig kwam Peter soms kijken hoe het met me ging.
De rit was verder een grote catastrofe. De buschaufeurs reden veel te hard en gingen om de paar minuten vol in de ankers. De vloer was keihard en ik kon me niet draaien. Het ergste was nog dat de godsganze nacht een en dezelfde cd met Laotiaanse jengelmuziek werd gedraaid. Ook Peter was helemaal op van de busreis en gebrainwasht van de muziek. We waren er zo klaar mee dat toen we zagen dat de hoofdstad Vientiane een erg kleine stad is, we meteen weg wilden naar Thailand.

19-07-2009 Vientiane
Toch maar eerst even tot rust gekomen in een hotel en Vientiane bekeken.

20-07-2009 Luang Prabang - Bangkok
Het was ons duidelijk. Ik was te ziek om te blijven en Peter was klaar met Laos. Voor zijn verwachting was het een desceptie en om eerlijk te zijn viel het mij ook tegen. We hebben bij het grensplaatsje Udon Thani in Thailand een vliegtuig naar Bangkok gepakt en zijn direct naar het ziekenhuis gegaan. Daar heb ik voor het 'goede doel' een sigaret staan roken en koffie gedronken. Anders kon ik namelijk geen sample in een klein bakje doen voor het onderzoek. Vanwege mijn koorts wilde de doktor het toch controleren. Het viel allemaal gelukkig mee en met een stripje antibiotica was ik weer klaar.

21/22-07-2009 Bangkok
Twee dagen gewoon lekker gechilld in Bangkok en we voelden ons allebei weer helemaal prima! Thailand is een land waar ik echt van ben gaan houden. Het was heerlijk om hier weer bij te komen.

Relativeren
Eigenlijk vind ik de tegenvallende trip door Laos erg jammer. Nu ik het wat beter kan relativeren ben ik toch wel benieuwd wat Laos volgens anderen zo mooi maakt. Je hoort in Bangkok in ieder geval of heel positieve verhalen of erg negatieve. Het is denk ik maar net wat je meemaakt. Misschien zijn we ook naar de verkeerde plaatsen gegaan en gaat Laos meer om de homestays, jungletrips en rivertubing. De steden zijn in ieder geval niet wat de boeken doen verwachten. Anderzijds hebben Peter en ik door onze ziekte en bijkomende vermoeidheid elkaar te negatief lopen beinvloeden. Nu een paar dagen later, ben ik er wel achter gekomen dat ik Laos nogmaals een kans wil geven. Echter zal dat deze trip waarschijnlijk niet meer lukken.

Morgen vlieg ik naar Hanoi in Vietnam. Peter kan niet mee (visa) en gaat rustig richting een andere vriend van ons die in Singapore vertoefd.

De vlucht vertrekt om 6:35 uur dus het wordt daadwerkelijk GOOD MORNING VIETNAM voor mij!

Groetjes, Maik