Vietnam

Hoi allemaal!

Zo ik ben alweer 10 dagen, 5 plaatsen, 6 hotels en ca. 2000 km verder en klaar om jullie te schrijven.
Graag had ik eerder een bericht gestuurd. Ik had er echter moeite mee om een duidelijk beeld van Vietnam te krijgen. Wist zelf niet precies wat ik er allemaal van moest vinden. In mijn dag tot dag verhaaltjes zullen jullie dit beter begrijpen.

Vietnam was voor mij behoorlijk wennen. Ten opzichte van Thailand en Laos was dit pas echt een cultuurshock. Vond het zelfs moeilijk om er eerder een oordeel over te geven. Vietnam stond hoog op mijn To-See-List. Natuurlijk is het nooit goed om te hoge verwachtingen ergens van te hebben. Deze vallen vaak tegen en dat gebeurde nu ook. Toch heeft dit land mij wel geraakt. Enerzijds met het mega drukke verkeer, de chaos, alle keren dat ik genept ben en de vele boze blikken. Anderzijds door de nieuwsgierige mensen, armoede, bijzondere geschiedenis en het prachtige berglandschap. Soms zijn mensen heel terughoudend en verlegen. Een andere keer weer keihard, ongeïnteresseerd en snel geïrriteerd. Het ene moment willen meisjes graag met je op de foto. Een minuut later roept iemand "Hey American!" en maakt daarbij een strot doorsnijdende beweging. Sommige mensen proberen je behulpzaam te zijn. Maar er wordt hier ook om de vijf minuten een van de volgende vragen gesteld: Where you from?, How are you?, Mister want moterbike?, Massage girl, boomboom?, Do you like sex?, Maruahana?. Werd er in het begin best vervelend van. Na een tijdje loop je door met dezelfde strakke blik als zij hebben. Ik voelde me soms net een wandelende pinautomaat; wat erg ongemakkelijk voelde. Ik heb aan een aantal Vietnamese gevraagd of het misschien aan mijn kale hoofd, baard of wat dan ook lag. Volgens hen hoort het gewoon bij de cultuur. Jammer genoeg hielp dit niet om mij hier helemaal op mijn gemak te voelen. Ik ben verschillende toeristen tegen gekomen die helaas dezelfde ervaring met Vietnam hebben. Na een aantal gebeurtenissen heb ik dan ook besloten sneller door dit land te reizen.

23-07-2009 Hanoi
Puuuh ik dacht dat ik die cultuurshock in Bangkok gehad had. Maar dit was echt GOOD MORNING VIETNAM of GOOD MORNING MAIK!?
Je komt aan op het vliegveld en direct drukt de politie je een kaartje in je handen. Met een waarschuwing niet de verkeerde taxi in te stappen die je behoorlijk kunnen neppen. Vervolgens loop je naar buiten. Begint iedereen aan je te trekken. Er is geen duidelijke informatie te vinden. En waar is die politie toch gebleven? Die hadden misschien beter deze mensen weg kunnen houden. Vervolgens stap je maar een taxibusje met andere toeristen in. Midden op de snelweg stopt de chauffeur plotseling om even zijn vele kleingeld langs de weg te wisselen :-S In de drukke stad rijdt hij nog een vrouw op een scooter aan. Zonder verdere reactie. Ik verwachte op zijn minst een middelvinger van de vrouw. Maar ze gaf hem nog geen blik. Eenmaal uit het busje besef je pas echt hoe druk het verkeer hier is. Het voelde voor mij of er net een grote voetbalwedstrijd geweest is en er een mega stadium leegstroomt. Alleen de stroom van mensen houdt hier nooit op. Daarnaast heeft men van de Franse kolonialen het getoeter overgenomen en verbeterd. Wat een herrie! De hele dag en nacht is iedereen aan het toeteren. Waarom? Geen enkel idee?

Na een net hotel gevonden te hebben ben ik maar eens het centrum van Hanoi gaan verkennen. Hanoi is een erg grote stad in het Noorden van Vietnam. Het heeft een leuk 'oud' centrum. Dit is opgedeeld uit allerlei oude straatjes die vernoemd zijn naar de handel die er gedreven wordt. Op deze manier zijn de vele kleine winkeltjes nog steeds opgedeeld. Vele woningen zijn een mengeling van Frans koloniale architectuur met Chinese invloeden. Zo zie je Vietnamese tube house met Franse parterres en een Chinees dak. Ook de pittoreske restaurantjes en barretjes geven een gezellige Franse sfeer. In de avond heb ik heerlijk gegeten! Eerst kreeg ik alle ingrediënten voorgeschoteld om mijn eigen verse springrolls te maken. Vervolgens een prima zoetzuur varkensvlees gerecht. Van deze nieuwe gerechten werd ik natuurlijk helemaal blij! Dit inspireerde me echt om dit land te gaan verkennen!

24-07-2009 Hanoi
Wat een onmenselijke hitte. Een temperatuur van 38 graden ben ik nu wel gewend, maar een luchtvochtigheid van 82%. Pfff!

Overdag ben ik te voet het centrum gaan bekijken. Eerst via het park met groot meer naar het chique Sofitel hotel gelopen. Vervolgens naar het oude opera gebouw. Daar zou die avond een voorstelling zijn met moderne muziek van muzikanten uit alle provincies van Vietnam. In Arnhem ga ik vaak met vrienden naar een muziek optreden, maar een operavoorstelling bezoeken we nooit. Leuk dacht ik, weer eens wat anders. Dus ik heb ongeveer het beste verkrijgbare kaartje gekocht. Ondanks het drukke verkeer en alle schreeuwende en drammende verkopers, is Hanoi een erg leuke stad. Het heeft vele bezienswaardigheden en leuke restaurantjes.

Die avond heb ik me voor de operavoorstelling netjes aangekleed en was erg benieuwd wat ik allemaal te zien zou krijgen. Verheugd van het prachtige gebouw zat ik daar vooraan in het midden van de zaal. Wat een apart optreden was het zeg. Totaal niet zoals het opera in Nederland. Voorafgaand aan ieder optreden kwam een introductie van de muzikant. Tijdens dit gesprek (in het Vietnamees) werd van alles over de streek verteld. Helaas verstond ik er alleen niks van. Het gevarieerde kaliber van de muzikanten was ook erg apart. Van een ware ster in Azië, tot een jengelde boer uit een of ander dorpje. Maar het toppunt was natuurlijk een playbackende travestiet. Vanaf mijn mooie chique plekje kon ik het dus niet maken om weg te lopen, dus zat ik dan drie uur lang te genieten. Wel een leuke en grappige ervaring!

25-07-2009 Hanoi
Deze ochtend naar het mausoleum van de bekende volksheld, revolutionair en politicus Ho Chi Minh geweest. Hierbij sta je in een strakke rij van ongeveer vijfhonderd meter. Deze loopt gelukkig redelijk vlot door. Eenmaal binnen galmt het van de Vietnamese die aan het praten zijn. Toen ik iets zachtjes vroeg aan een Zwitser werd ik echter door een militair duidelijk erop gewezen stil te zijn. Je loopt vervolgens strak twee aan twee langs het gebalsemde lichaam van Ho Chi Minh. Waag het niet om even langs je kompaan op te kijken. Want weer krijg ik een duw van een militair. Ondanks dat Vietnamese knielend bij hem neer storten, en ik maar netjes in gareel doorgelopen. Het is best indrukwekkend om dit allemaal te zien. Vooral de militaire taferelen eromheen.

Het kleine huisje dat 'Uncle Ho' heeft laten bouwen naast het grote presidentiële paleis was bijzonder om te zien. Vooral de grote tafel met twee telefoons waar vandaan veel van de oorlogsstrategieën bepaalt zijn. In het museum over Ho Chi Minh heb ik uren rondgelopen en rustig gelezen over alle idealen die door deze volksheld nagestreefd werden. Het oorlogsmuseum viel helaas een beetje tegen. Dit stelt eigenlijk alleen wapens tentoon en geen foto's of verhalen van gebeurtenissen in de oorlog.

Alles bij elkaar was het een best indrukwekkende dag.

26-07-2009 Ha Long Bay en Cat Ba Island
In de ochtend naar Ha Long city vertrokken. Ik wist eigenlijk nog niet precies wat ik daar allemaal wilde gaan doen. Dus bij het boekingskantoortje voor boottochten was ik op zoek naar een leuke boottocht. Door een behulpzame man werd ik geholpen. Met andere woorden, ik werd dus genept. Deze man hoorde niet bij het kantoortje en verkocht mij een veel korter durende trip. Dus helemaal niet wat op het informatiebord stond en ik duidelijk aanwees. De trip had alleen 'toevallig' dezelfde naam gekregen. De tocht duurde dus drie uur i.p.v. acht uur en had maar een stop i.p.v. vier. Op de boot verstaat men je opeens niet meer. Maar ach, later blijkt dat deze taferelen helaas bij Vietnam horen.

Cat Ba is het grootste eiland liggend in bekende baai Ha Long Bay. De boottocht van drie uur richting Cat Ba was gelukkig erg mooi. Tussendoor hebben we nog even een grot met stalagmieten bezocht (zie foto's). Cat Ba is een leuk, toeristisch eiland met aan de boulevard een grote haven met veel vissersbootjes. Je hebt er vele restaurantjes, waar vooral de verse vis erg goed is! In de avond ben ik een hapje gaan eten met een Italiaanse backpacker.

27-07-2009 Cat Ba Island
Met de Italiaanse backpacker van gisteravond en een gids heb ik een hike gemaakt door het nationale park. Ik moet zeggen dat de vijf keer dat we een berg op moesten klimmen best pittig waren. Vooral de 40 graden en een luchtvochtigheid van 83% hadden hierin een prima bijdrage. Ik wist in ieder geval niet dat ik überhaupt zoveel kon zweten. Het was weer een mooie tocht. Rotsachtige natuur, brullende kikkers, veel grote spinnen en nog grotere insecten (ongeveer zoals een muis. We hebben ook twee keer een slang gezien. Waarbij de gids ons de tweede keer behoorlijk liet schikken. Hij dook namelijk als een gek weg en begon hard met zijn stok om zich heen te slaan. Blijkbaar was het beestje dus giftig.

Eenmaal aangekomen bij een klein dorpje stond er een prima maaltijd op ons te wachten. Daar sloten wij aan bij een echtpaar die vanwege de zwaarte van de tocht twee uur eerder vertrokken waren. Erg aardige mensen! Met hun hebben we nog een mooie wandeling gemaakt en vervolgens een leuke boottocht tussen alle kleine eilandjes door gemaakt. Met de dame, die oorspronkelijk uit Antwerpen komt, heb ik een erg leuk gesprek gehad. Zij wonen nu al een aantal jaar in Saigon en konden ons veel uitleggen over het land en haar cultuur.

Na de tocht was ik best vermoeid en ging ik naar mijn kamer. Tot mijn verbazing werd deze bewoond door een groep Vietnamese. Mijn spullen (tas, backpack, paspoort, telefoon, etc...) waren nergens te bekennen. Bij de receptie had men alles in een paar plastic zakken gedumpt. De kamer was groot genoeg voor meerdere mensen en aangezien deze meer betaalden was ik er maar uitgegooid. Jullie kunnen je voorstellen dat deze uitleg bij mij een ietwat onplezierige discussie opriep. Vooral omdat ik moe was en er erg weinig kamers te vinden zijn op dit eiland ben ik met ze overeengekomen dat ik niet hoefde te betalen en een andere kamer voor mij vrij gemaakt werd. Jammer dat je een dergelijk leuke dag zo moet afsluiten. Wat een eikels!

28-07-2009 Cat Ba
Ik wist even niet meer wat ik allemaal nog wil gaan doen tijdens mijn reis. Alle tempels, pagodes, paleizen etc. heb je op een gegeven moment wel een beetje gezien. Daarnaast komen Vietnamese harder en onvriendelijker over dan de Laotiaanse of Thaien. Van veel toeristen uit het Zuiden hoor je tevens dezelfde ervaringen, dus die hoop heb ik ook opgegeven. Misschien dan maar richting Maleisië, China of de Transsiberia Express naar Moskou?
Misschien ben ik gewoon een beetje reismoe. Dus maar een dagje in mijn hotelkamer een boek over levensfilosofie (Tolle) liggen lezen. In de avond mezelf maar verwend met een erg lekker diner en een glas rode wijn bij een chique Frans restaurant.

29-07-2009 Cat Ba - Hue
Vanochtend de boot en bus gepakt richting Hanoi. In Hanoi besloten om samen met een andere backpacker de taxi naar het station te delen. De taxichauffeur stelde zo snel voor om op meter te rijden, dat het gewoon vreemd overkwam. Vaak spreek ik eerst een prijs af, maar op meter rijden is natuurlijk goedkoper. Het wantrouwen klopte. Helaas vroeg hij na een rit van drie kilometer net zoveel als een treinreis van Hanoi naar Saigon (1800 km). Na boos te worden, daalde de prijs direct tot veertig procent van het eerste bedrag. Heb het 'redelijke' bedrag van tien procent toegeworpen en we zijn weg gegaan. Wel jammer. Na de zoveelste mindere ervaring heb ik besloten sneller door Vietnam te reizen. Heb het gevoel me meer te kunnen vermaken in Maleisië of Thailand, dus waarom zou ik dan lang in dit land blijven. Heb besloten de trein te pakken richting Hoi An en Sapa over te slaan. Sapa is namelijk prachtig, maar staat ook bekend om haar erg irritante en vasthoudende verkopers. Daarnaast is het door een aantal andere toeristen vanwege het slechte weer afgeraden.

Dus om 23:00 uur de nachttrein richting Hoi An gepakt.

30-08-2009 Hue
Aangezien ik het toch wel jammer vind dat ik besloten heb niet naar Sapa te gaan, ben ik in Hue al van de trein gestapt. Gewoon om een dagje te kijken en daarna te zien hoe lang ik hier blijf. Deze stad is niet zo groot als Hanoi en straalt met de grote boulevard en park aan de rivier veel meer rust uit. In de middag ben ik naar de keizerlijke citadel gelopen. Dit is een mega groot fort met in het midden de verboden purperen stad. Doordat gidsen met grote groepen mij op een of andere manier wisten te ontwijken heb ik hier erg relaxed rondgelopen.

31-08-2009 DMZ, Khe Sahn en Vihn Moc tunnels
Vandaag om 6 uur opgehaald voor een dagtour over de Amerikaanse oorlog. Eerst zijn we naar de Gedemilitariseerde zone (DMZ) geweest. Dit gebied is de scheiding tussen Noord en Zuid Vietnam en was bedoeld als gebied met een wapenstilstand. Desondanks is dit het meest zwaarbevochten gebied van Vietnam geworden. Hier zouden we de (uit Hollywoodfilms) bekende Highway 9, Hamburgerhill en Camp Carrol bezoeken. Toen we op een kruispunt van de snelweg stonden werd uitgelegd dat de andere weg Highway 9 was en de heuvel verderop Hamburger Hill. Ook Camp Carrol werd op dezelfde wijze aangewezen. Een beetje een deceptie was dit wel. Ik had op zijn minst verwacht van Highway 9 de overblijfselen van de 'McNamara line' te zien te krijgen. Van de grote militaire basis Khe Sahn was ook weinig over. Er stond maar liefst één tank en één oud vliegtuig en het museum was niet veel groter dan mijn ouders huiskamer. Ik was blij dat de Vihn Moc tunnels wel bijzonder waren om te zien. Deze zijn niet door guerrilla troepen gebruikt zoals de Chi Chi tunnels in het Zuiden. Wel hebben deze tunnels zes jaar gediend als schuilplaats voor honderden mensen. Het is van alles voorzien en heeft zelfs een hospitaal waar zeventien kinderen geboren zijn.

Tijdens de tour werden we rondgereden in een vol minibusje met toeristen van verschillende afkomst. België, Japan, Nederland, Canada, Australië en Amerika waren vertegenwoordigd. Vooral een oudere Amerikaanse man (57) viel erg op in deze groep. Hij was redelijk luidruchtig, probeerde overal vooraan te staan en een aantal mensen ergerden zich duidelijk aan zijn gedrag. Om eerlijk te zijn vond ik hem wel interessant en ben bewust een gesprek met hem aangegaan. Hij heeft mij veel verteld over hoe hij de oorlog heeft ervaren. Hij hoefde zelf niet naar Vietnam, maar veel vrienden van dezelfde leeftijd zijn wel uitgeloot. Hij was van mening dat het belang van de Amerikanen was om van Vietnam een democratisch land te maken. Hetzelfde excuus gaf hij voor de oorlog in Afghanistan en Irak. Aangezien ik een hele andere mening heb, ben ik hier maar niet op ingegaan. Wel interessant om te horen wat propaganda met mensen kan doen. Verder gingen de gesprekken over diverse levensvragen. We zijn zelfs na de tour nog samen een hapje gaan eten. Vond het een erg leuke ervaring om met een man van 57 over allerlei onderwerpen te filosoferen.

Het is een behoorlijk verhaal geworden dus stop nu maar weer eens. De andere stukjes over Vietnam en Cambodja volgen de komende dagen.

Groetjes, Maik